التهاب عصب دهلیزی و سرگیجه:

زمانی که سرگیجه به خاطر التهاب عصب دهلیزی ، یک علت مرکزی یا ایدیوپاتیک ( دارای علت ناشناخته ) باشد، تسکین علایم را می‌توان با درمان دارویی به دست آورد.اگرچه اینکار باعث اصلاح علل ایجاد بیماری نمی‌شود. برای نورنیت، معمولا زمانی که رخ می‌دهد با استراحت بهبود حاصل می‌شود. برای سرگیجه مرکزی یا ایدیوپاتیک، درمان علامتی ممکن است پیشنهاد گردد در حالی که در انتظار آزمون تخصصی هستند. زمانی که بیماری آن‌ ها تحت کنترل قرار گرفت، داروهایی همچون سرکوب کننده‌ های دهلیزی یا ضد استفراغ ممکن است برای علائم حاد تجویز شود. این داروها می‌تواند بیماری حرکتی با حالت تهوع را کاهش دهد اما یک راه حل طولانی مدت نیست. سرکوب کننده‌ های دهلیزی شامل سه گروه از داروها یعنی آنتی کولینرژیک، آنتی هیستامین‌ها و بنزودیازپین‌هاست. مکلزین و دیمن هیدرینات (آنتی هیستامین-آنتی کولینرژیک ها)، لورازپام و دیازپام (بنزودیازپین‌ها) چند نمونه از این نوع داروها هستند. برای بیمارانی که دارای نشانه های حاد از اختلال دهلیزی مربوط به عفونت گوش میانی باشند ممکن است استروئیدها (مانند پردنیزون)، داروهای ضد ویروسی (مانند آسیکلوویر) یا آنتی بیوتیک‌ها (مانند آموکسی سیلین) تجویز شود. علایم شدید تهوع و استفراغ همراه با سرگیجه را می‌توان به صورت کوتاه مدت با درمانی دارویی تسکین داد. داروهای تزریقی بیشتر در شرایط اورژانسی استفاده می‌شود. دروپریدول نیز در بعضی از نقاط استفاده می‌شود، اگر چه برای این استفاده خاص توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) مورد تایید قرار نگرفته است. داروهای خوراکی را می‌توان برای تهوع خفیف مورد استفاده قرار داد و معمولا به صورت زیر زبانی مصرف می‌شود. رایج ترین داروهایی که برای این منظور تجویز می‌شود مکلزیت یا دیمن هیدرینات است که به عنوان سرکوب کننده دهلیزی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این داروها به ندرت عوارض جانبی دارند اگرچه ممکن است باعث خواب آلودگی شدید شوند. به همین خاطر بعد از مصرف این نوع داروها، رانندگی یا کار با ماشین آلات سنگین و شرکت در هر فعالیتی که ممکن است ایمن نباشد توصیه نمی‌شود. دیگر داروهای ضد تهوع موثر شامل فنوتیازین‌ها، مانند پروکلرپرازین و پرومتازین است. عوارض جانبی این داروها باعث شده است که مصرف آن برای برخی از بیماران مناسب نباشد.عوارض جانبی این داروها شامل خواب آلودگی و اکستراپیرامیدال (دیستونی و پارکینسون) است. برای افرادی که در حال دست و پنجه نرم کردن با استفراغ هستند؛ داروهایی تجویز می‌شود که در آن سرعت خالی شدن شکم افزایش پیدا می‌کند. نمونه‌ هایی از این داروها شامل متوکلوپرامید و دومپریدون است.

1  |  آفتاب  |  بازدید: 1975