نشانه‌های عفونت گوش:

بزرگ‌ ترین نشانه خطر عفونت، درد تیز گوش است. در این صورت، شما به احتمال زیاد زمانی که دراز می‌ کشید درد بیشتری را حس خواهید کرد و به همین دلیل ممکن است دچار مشکل خوابیدن شوید. مشکلات دیگری که باید به آن‌ها توجه داشته باشید:
مشکل شنیداری
تب
خارج شدن مایعات از گوش
سرگیجه
بینی بسته
نشانه‌های عفونت گوش در نوزادان:
برای کودکان و نوزادانی که نمی‌توانند به شما بگویند که چه چیزی درد می‌کند، تشخیص عفونت گوش ممکن است سخت باشد. در خیلی از موارد، آن‌ها گوش خود را خواهند کشید. بچه‌های کوچک ممکن است عصبانی شده، مشکل خواب پیدا کرده و کم غذا بخورند. نوزادان ممکن است بطری‌ های شیر را به عقب بزنند، برای اینکه فشار موجود در گوش آن‌ها عمل بلعیدن را برایشان مشکل می‌کند.
مراقبت‌های خانگی برای عفونت گوش:
درحالی‌که سیستم ایمنی بدن، با عفونت مبارزه می‌کند، کارهایی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا با درد فرزندتان مبارزه کنید. استفاده از یک لیف حمام گرم در خارج از گوش می‌تواند تسکین دهنده باشد. قطره‌های گوش می‌توانند باعث تسکین سریع شوند، اما قبل از استفاده از آن‌ها با پزشک خود مشورت کنید. مسکن‌های بدون نسخه و تب برها، مانند ایبوبروفن و استامینوفن، نیز یک گزینه محسوب می‌شود. به هیچ‌ وجه به کودکان آسپیرین ندهید.
آنتی‌بیوتیک‌ها برای عفونت گوش:
عفونت‌های گوش اغلب به خودی خود از بین می روند، بنابراین اگر پزشک شما روش "صبر کنیم و ببینیم چه می‌شود" را پیشنهاد کرد خیلی تعجب نکنید. هر چقدر بیشتر از آنتی‌بیوتیک‌ها مصرف کنیم، تأثیر آن‌ها کمتر می‌شود. دلیلش این است که باکتری‌ها یاد می‌گیرند که با داروهای پرمصرف مقابله کنند. همچنین، برخی از عفونت‌های گوش توسط ویروس‌ها ایجاد می‌شوند و آنتی‌ بیوتیک‌ ها تنها بر روی باکتری‌ها موثر هستند. بله، آنتی‌ بیوتیک‌ ها می‌توانند کمک کنند، اما پزشک شما می‌داند بهترین زمان برای استفاده از آن‌ ها چه زمانی است.
مشکلات و موانع در عفونت گوش:
اگر عفونت‌های گوش فرزند شما به طور پیاپی عود می‌کنند، آن‌ها ممکن است باعث ایجاد زخم در پرده گوش و از بین رفتن شنوایی، مشکلات گفتاری و حتی ایجاد مننژیت شوند. اگر او به تعداد زیادی از عفونت‌های گوش دچار شده است، شاید بد نباشد که حتی برای یک‌ بار هم که شده، شنوایی وی را چک کنید.
لوله‌ های گوش:
برای عفونت‌ های گوش لجباز که درمان نمی‌شوند، پزشکان گاهی اوقات لوله‌های کوچک را در پرده گوش قرار می‌دهند. لوله‌ها، مایعات را از گوش میانی خارج کرده و جلوی تجمع مجدد آن را می‌گیرد. استفاده از لوله، می‌تواند فشار یا درد را تسکین دهد و مشکلات شنوایی را از بین ببرد. لوله‌ها معمولاً بین ۸ تا ۱۸ ماه در گوش باقی می‌مانند. در اغلب موارد، آن‌ ها به خودی خود بیرون میفتند.
لوزه‌ها می‌توانند علت باشند:
گاهی اوقات لوزه‌های یک کودک آن‌ قدر متورم می‌شود که بر روی شیپور استاش، که گوش میانی را به گلو ارتباط می‌دهد، فشار وارد کرده و موجب بسته شدن آن می‌شوند. این امر باعث تجمع مایعات در گوش میانی و ایجاد عفونت می‌شود. در صورتی که این اتفاق زیاد تکرار شود، ممکن است لازم باشد که لوزه‌ها خارج شوند.