کاهش شنوایی چیست:

تعداد زیادی از کسانی که دچار کاهش شنوایی می شوند تصور می کنند که این مشکل غیر قابل بهبود است و بالعکس بعضی از افراد نیز فکر می کنند که این مشکل در هر صورت قابل درمان است و یا با استفاده از سمعک شنوایی آنها قابل برگشت است به همین منظور ما در این متن به طور خلاصه به بررسی انواع کم شنوایی، علل به وجود آمدن آن، راه های درمان، علائم مبتلا شدن به کم شنوایی و … می پردازیم. در ادامه با بخش مقالات گوش و حلق و بینی کلینیک مروستی همراه ما باشید.
انواع کم شنوایی و راه های درمان آن:
کم شنوایی انتقالی:
در این کم شنوایی بیماران احساس انسداد و یا پری در گوش خود دارند و معمولا آرام صحبت می کنند زیرا صدای خود را بلند تر از حالت معمول در گوش خود احساس می کنند. کم شنوایی انتقالی ناشی از مشکل در گوش میانی یا خارجی است که این نوع کم شنوایی را می توان با دارو یا عمل جراحی درمان کرد.
کم شنوایی حسی عصبی:
این نوع کم شنوایی در اثر به وجود آمدن اختلال در عصب دهلیزی حلزونی است که این مشکل امکان دارد در درون مغز یا در اثر ناهنجاری های گوش داخلی به وجود آید . کم شنوایی حسی عصبی شایع ترین نوع کم شنوایی به حساب می آید و با دارو درمان نمی شود اما می توان با استفاده از سمعک تا حد زیادی از افت شنوایی را جبران کرد.
علائم کم شنوایی حسی عصبی:
افرادی که به این بیماری مبتلا می شوند معمولا بلند تر از حد معمول صحبت می کنند زیرا نمی توانند صدای خود و اطرافیان خود را به خوبی بشنوند .
افراد مبتلا به کاهش شنوایی حسی عصبی از صدای وزوز در گوش خود رنج می برند که این صداها معمولا در فرکانس هایی رخ می دهد که میزان شنوایی در این فرکانس ها کم شده است .
این دسته از بیماران با پدیده ای به نام رکروتمان روبرو می شنود به این معنی که صداهایی که شدت آنها در حد متوسط است برای این افراد به صورت خیلی بلند و آزار دهنده در می آید.
کم شنوایی آمیخته:
اگر کم شنوایی ناشی از دو حالت فوق (کم شنوایی حسی عصبی و کم شنوایی انتقالی) باشد، کم شنواییِ آمیخته نامیده می شود.
کم شنوایی مرکزی:
این نوع کم شنوایی در اثر آسیب رسیدن به بافت های مغزی به وجود می آید. این دسته از بیماران نیز برای بهبود شنوایی از سمعک استفاده می کنند .
چه عواملی باعث می شود تا تاثیرِ درمان برای بهبود شنوایی کمتر شود:
تاخیر در شروع درمان
همراه بودن سرگیجه با کاهش شنوایی
کاهش شنوایی در فرکانس های پایین
محدودیت سنی (در سنین خیلی پایین یا خیلی بالا)
علل کاهش شنوایی:
عفونت: مانند سرخجه در زمان جنینی، آنفولانزا، سرخک، اریون و …
بیماری های وراثتی: بیماری های وراثتی جزو مهم ترین علل کاهش شنوایی است که می تواند از بدو تولد یا حتی بعد از ۲۰ سالگی خود را نشان دهد.این دسته از افراد معمولا دارای یک سابقه مثبت فامیلی هستند.
ضربه: ضربه هایی مانند سیلی ، سوانح رانندگی ، برخورد اجسام مختلف به سر و گوش و… از جمله عواملی است که به گوش آسیب می رساند و ممکن است سبب آسیب های شدید به سیستم شنوایی شوند.
سر و صدا: از عوامل دیگری که می تواند به سیستم شنوایی آسیب برساند سر وصداهای بلند یا یکنواخت و طولانی است.
افرادی که در محیط های صنعتی مشغول به کار هستند بیش از همه در معرض ِ چنین صداهایی قرار دارند که ممکن است آسیب های جبران ناپذیری بر شنوایی آنها داشته باشد همچنین استفاده از هدفون به مدت طولانی و با صدای بلند نیز برای نوجوانان و جوانان تا حد زیادی سیستم شنوایی را در معرض خطر قرار می دهد.