کاهش شنوایی:

پیر گوشی عبارت است از کاهش شنوایی که در اکثر افراد به تدریج با افزایش سن ایجاد می شود و از اختلالات شایع است. حدود 30 تا 35 درصد بزرگسالان بین 65 تا 75 سال دچار کاهش شنوایی هستند و تخمین زده می شود که 40 تا 50 درصد افراد 75 سال به بالا به این مشکل دچار باشند.
پیر گوشی چیست ؟
معمولاً قدرت شنوایی صداهای زیر بیشتر مشکل پیدا می کند. برای مثال شنیدن جیک جیک پرندگان یا زنگ تلفن برای یک فرد دشوار می شود در حالی که قادر است صدای ضعیف یک چرخ دستی را در پایین خیابان بشنود. علل زیادی برای پیر گوشی وجود دارد. شایع ترین علت، ناشی از تغییرات گوش داخلی در اثر افزایش سن است ولی می تواند در اثر تغییرات گوش میانی یا تغییرات پیچیده مسیرهای عصبی ای که به مغز می رسند، ایجاد شود. غالباً پیر گوشی در هر دو گوش به یک میزان روی می دهد. به دلیل تدریجی بودن روند پیر گوشی، ممکن است افراد متوجه کاهش شنوایی خود نشوند.
علایم پیر گوشی (کاهش شنوایی)
غالباً در پیر گوشی، صداها وضوح خود را از دست می دهند و ضعیف تر شنیده می شوند. در نتیجه ، شنوایی دشوار می شود و فرد صحبت دیگران را به سختی درک می کند.
حرف های دیگران به شکل نا مفهوم شنیده می شوند.
صداهای زیر مثل «س» به سختی شنیده می شوند.
درک مکالمه ها به ویژه در صورت وجود صداهای زمینه ای دشوار می شود.
صدای بم مردها راحت تر از صدای زیر زن ها شنیده می شود.
برخی صداها آزار دهنده یا بیش از حد بلند به نظر می رسند.
وزوز یک یا هر دو گوش ممکن است موجود باشد.
علل پیر گوشی (کاهش شنوایی):
کاهش شنوایی حس عصبی در اثر اختلالات گوش داخلی یا عصب شنوایی ایجاد می شود. پیر گوشی معمولاً نوعی اختلال شنوایی حسی عصبی است و شایع تر از همه در اثر تغییرات تدریجی در گوش داخلی روی می دهد. تأثیرات تجمعی مواجهه مکرر با صداهای ترافیک روزانه یا صداهای مربوط به کارهای ساختمانی، وسایل ایجاد کننده صدا و شنیدن موزیک با صدای بلند موجب کاهش شنوایی حسی عصبی می شوند. کاهش شنوایی حسی عصبی اغلب در اثر از بین رفتن سلول های مویی (گیرنده های حسی گوش داخلی) ایجاد می شود و می تواند در نتیجه عوامل ارثی و نیز افزایش سن، بیماری های مختلف و عارضه بعضی داروها (آسپرین و برخی آنتی بیوتیک ها) روی می دهد.
پیر گوشی (کاهش شنوایی) در اثر تغییرات خون رسانی گوش به دلیل بیماری های قلبی، افزایش فشار خون، اختلالات عروقی ناشی از دیابت، یا سایر مشکلات گردش خون نیز ایجاد می شود. کاهش شنوایی ممکن است خفیف، متوسط یا شدید باشد. گاهی پیر گوشی، نوعی اختلال شنوایی هدایتی است یعنی کاهش حساسیت نسبت به صدا در اثر اختلالات گوش خارجی و یا میانی روی می دهد. این اختلالات شامل کاهش عملکرد پرده صماخ یا سه استخوانچه گوش میانی هستند.
برای پیر گوشی چه کارهایی می توان کرد؟
از تعدادی از موارد کاهش شنوایی ناشی از مواجهه با صدا می توان پیشگیری کرد. اجتناب از منابع بالقوه ی اصوات زیان بخش مانند اسلحه، ماشین برف روب، ماشین چمن زنی، ماشین های چوب بری و نجاری، و دستگاه های پر سر و صدا اهمیت دارد. استفاده از گوشی های پزشکی می توانند گوش را در برابر آسیب های صوتی محافظت کنند. صداهای روزمره بیش از حد بلند در منزل و محیط کار می توانند به شنوایی آسیب برسانند. اجتناب از این صداها و کاهش مدت تماس با آنها می تواند مفید باشد.
استفاده از سمعک برای برخی از افراد مبتلا به پیر گوشی توصیه می شود. وسایل کمک شنوایی می تواند در بعضی موارد موجب بهبود شنوایی شوند. به گزارش آسان طب؛ یکی از این وسایل عبارتند از تقویت کننده (آمپلیفایر) مخصوص تلفن که در داخل آن کار گذاشته می شود. نمونه دیگر، سیستم های FM هستند و با یا بدون سمعک، امواج صوتی را، مانند رادیو به صورت واضح تر به گوش می رسانند. آموزش لب خوانی می تواند کمک کننده باشد.