استخر و پوست و مو:

شنا کردن و رفتن به استخر یکی از دلچسب ترین سرگرمی ها است. آن قدر که خیلی از خانم ها و به خصوص دخترخانم های جوان روزهای تعطیل با برنامه ریزی برای رفتن به استخرهای شنا طی می کنند. فعالیت بدنی از جمله ورزش شنا سبب افزایش احساس شادی، خوب بودن و کاهش استرس، اضطراب و بهبود سیکل خواب می گردد.
1. خشکی پوست شناگران:
یکی از مشکلات مشاهده شده در شناگران، خشکی پوست است. شبیه آنچه در فصل زمستان مشاهده می شود. به علاوه این مشکل در شناگرانی که به مدت طولانی در استخرهای آب گرم شنا می کنند و یا پوست خود را پس از شنا با صابون معمولی شستشو می دهند، خشکی پوست مضاعف خواهد شد. پیشگیری و درمان خشکی پوست به وضوح به دلیل از دست دادن سبوم پوست ایجاد می شود. کوتاه کردن زمان حمام پس از شنا و شستشو با صابون با پایه روغنی و آب ولرم دستورات ساده ای برای پیشگیری است. کاربرد روغن های سنگین مثل وازلین قبل از ورود به آب می تواند در حداقل کردن اتلاف آب از دست رفته پوست موثر باشد. استفاده از روغن حمام بلافاصله پس از استحمام قبل از این که پوست خشک شود موثر است. استفاده مکرر از مرطوب کننده ها در فرم لوسیون یا کرم اگر به صورت افراطی نباشد مفید خواهد بود.
2. آکنه ناشی از آب:
برخلاف بعضی شناگران که دچار خشکی پوست می شوند، عده ای دیگر از شناگران دچار افزایش چربی پوست می شوند که به نام شناگر براق معروف است که نوعی پدیده متضاد بوده و غالبا با استفاده از صابون های پاک کننده چربی و تونیک های پوستی (astringents) باعث بروی سیکل معیوب شده و بدتر خواهد شد. در درمان این ضایعات بین پزشکان اختلاف نظر وجود دارد. صابون های سنگین و پاک کننده ها و یا تونیک ها که چربی بیشتری را از بین می برند باید استفاده شود و از پاک کننده های لوسیونی ملایم تر استفاده شود. کرم های آنتی بیوتیک ملایم یا لوسیون ضد آکنه در ابتدا مناسب است. اگر پاسخ کافی نبود، درمان های خوراکی و موضعی قوی تر با نظر پزشک لازم است.
3. خطر بروز ملانوم در شناگران:
برخلاف تلاش متخصصان پوست و متخصصان در امر سلامت برای افزایش آگاهی در برابر آفتاب، درصد بالایی از افراد در کنار ساحل یا استخرها این اخطار را توجه نمی کنند. به دنبال این رفتار، افزایش بروز تومور پوستی ملانوم تازه تشخیص داده شده در دهه آخر قرن اخیر دو برابر شده است. شناگران به دلیل تماس زیاد با اشعه فرابنفش جزء افراد پرخطر هستند. خطرناکترین استعداد فرد، شخصی است که تماس نسبتا شدیدی در دوران کودکی قبل از 15 سال داشته است. به علاوه نشان داده شده که آب های آلوده ریسک بروز سرطان های پوستی را بالا می برد. از جمله کلرین وقتی در ترکیب با محصولات ارگانیک مثل موادی که جهت تصفیه نامناسب استفاده می شود، می تواند شانس سرطان را بالا ببرد.
معمولا آب تصفیه شده وارد رودخانه و کانال ها شده و با آب کلرینه شده مخلوط می شود. اگرچه برای بررسی ریسک خطر شناگران به ملانوم نیاز به مطالعات بیشتری است ولی نکته حفاظت دقیق و مناسب از آفتاب است. ضد آفتاب با حداقل 15 SPF باید همیشه 30-20 دقیقه قبل از ورود به آب به کار رود. به علاوه ضد آفتاب باید از نظر ترکیبات کاملا مقاوم باشد تا در آب شسته نشود. در صورتی که شناگر در حین شنا لباس داشته باشد، لباس ها می تواند بیشتر ضد آفتاب ها را پاک کند و نیاز به تمدید است. پیشگیری از تماس با آفتاب در حدود ساعت 10 صبح تا 3 بعدازظهر بسیار ضروری است. در نهایت ارزیابی و معاینه شخصی هر ضایعه رنگی و بررسی توسط متخصص در صورت افزایش رشد و بروز تغییر لازم و ضروری است.
4. مشکلات پوستی ناشی از عینک شنا:
برای بسیاری شناگران، عینک شنا جزء لوازم ضروری است، به این جهت که دید زیر آب را بهبود بخشد و از ورود آلودگی به چشم جلوگیری می کند ولی از مشکلات مهم ایجاد شده واکنش تحریک تماسی و بروز تروما است. در صورت بروز تحریک تماسی اریتم اطراف چشم ایجاد شده و ممکن است خارش، تاول یا ترشح داده شود. معمولا حساسیت آلرژیک به قاب مشکی دور عینک که از جنس «دی بوتیل تیواوره» است، باعث بروز این واکنش می شود. عینک های بدون فوم نیز برای این منظور مناسب است که در صورتی که سایز فرد باشد، مناسب بوده و نشت آب وجود ندارد.
5. شانه های شناگران:
این یافته منحصر به فرد در شناگرانی که اصلاح می کردند در شنای کرال مشاهده می شود. این ضایعات چند ساعت بعد خودبخود محو می شوند اما مجددا پس از تراشیدن آن محل ظاهر می شدند. این مشکل هنگامی که شناگر بصورت کرال شنا می کرد و چانه اصلاح شده او با چرخش سر با شانه اش اصطکاک پیدا می کرد، تشخیص داده شد. شناگران دچار درماتیت تحریکی مکانیکی به وسیله اصطکاک خودبخودی در طی چند ساعت پس از شنا می شدند که مقصر اصلی خودشان بودند. ساده ترین روش پیشگیری از این درماتور خود محدود شونده، اصلاح صورت قبل از شنا کردن است.
6. گوش شناگران:
اوتیت خارجی به نام گوشی شناگران یک عفونت باکتریال بسیار شایع در ورزشکاران آبی است. تماس طولانی با آب باعث حل کردن چربی کانال گوش شده و اجازه ورود آب را می دهد و همچنین اجازه ورود میکروب ها خصوصا گونه های پسودومونا را می دهد. درد مختصر و خارش شایع ترین علائم آن هستند اما در موارد شدیدتر درد شدید، تب، ضعف عمومی بسیار اذیت کننده است. پیشگیری از این حالت با کاربرد ساکشن مناسب گوشی و تمیز کردن کانال گوشی پس از شنا و کاربرد قطره های اسیدی پروفیلاکتیک در گوش انجام می شود.
7. ضایعات ناشی از مایو:
نوعی فولیکولیت باکتریال عمیق در ناحیه تحتانی باسن یا زیر نواحی خط مایو در شناگران حرفه ای که به مدت طولانی از مایو شنا تنگ استفاده می کنند دیده می شود. فاکتورهای فیزیکی ناشی از بسته شدن منافذ پوست و خیس شدن دلیل اصلی است. تفاوت ساختاری شناگران زن و مرد در ناحیه تحتانی کمر باعث شده که این مشکل بیشتر در زنان دیده شود. این مشکل در صورت عدم درمان می تواند در نشستن فرد اشکال ایجاد کند. درمان شامل آنتی بیوتیک خوراکی و نپوشیدن مایو تنگ یا سایر البسه تنگ برای حداقل 10 روز و تجویز آنتی بیوتیک موضعی برای درمان آکنه است.
8. موی سبز:
یک تغییر رنگ سبز رنگ در موی شناگران حرفه ای است که فقط از نظر زیبایی حائز اهمیت است. این مشکل به دلیل تماس طولانی مدت شناگر با آب استخر ایجاد می شود. اگرچه تمام شناگران گرفتار نمی شوند. این رنگدانه در افرادی دیده می شود که دارای موی بلوند طبیعی یا تیره، خاکستری یا سفید هستند. استعداد به این تغییر به دلیل این واقعیت است که شناگران با موهای بلوند طبیعی رنگ موی روشن تر در برابر اثرات سفید کننده ترکیبات شیمیایی استخر و نور خورشید دارند و در شناگرانی که در یک محل شنا با آب حاوی مقادیر بالای مس شنا می کنند، بیشتر شایع است.

1  |  نمناک  |  بازدید: 1483