دردهای با قاعده به غیر از دندان ها:

مبحث درد های با قاعده در محیط دهان غیر از دندان ها مبحث نسبتا گسترده ای است که افراد تجربه های مختلفی از آن دارند. به طور کلی در درد های با قاعده محیط دهانی که دارای منشاء های دهانی هستند ابتدا می توان به زخم های مختلف دهانی اشاره کرد.
زخم ها مجموعه بسیار وسیع و دارای فاکتورهای خیلی خیلی متعددی هستند که در بافت نرم دهان که قسمت عمده دهان را تشکیل می دهند در مناطق مختلف، امکان به وجود آمدن آن ها هست و خود زخم ها یا تغییرات سطحی بافت های نرم دهان که می تواند شامل دیواره های دهان مثل سقف دهان، کف دهان، زبان، لثه ها و قسمت حلقی شوند، این ها زخم هایی هستند که با منشاء های مختلف اتفاق می افتند.
عموما  شایع ترین آن ها زخم هایی است که بر اثر حادثه به وجود می آیند. به طور مثال شخص در حال زدن مسواک و بهداشت دهان است و مسواک به طور حادثه ای به بخشی از بافت نرم دهان کشیده می شود و ایجاد زخم می کند. یا به طور مثال در استفاده از مایعاتی مثل چای و قهوه، داغی بیش از حد را تشخیص نمی دهد و ناگهانی غذا یا مایعات داغ می تواند پوسته سطحی بافت نرم را دچار یک زخم سطحی کند.  یا اینکه به طور کلی یک عامل خشن در موارد مصرفی مثل غذا هایی که سختی دارند و جویده می شوند ممکن است با یک بخش تیز یا خشن آن به بافت های نرم کشیده شود و دچار زخم شود.
اصولا اینگونه زخم ها در محیط دهان یک زمانی را لازم دارند تا ترمیم بشوند ولی در ابتدا بسیار دردناک هستند و بعد با تحریک مایعات و موارد اسیدیک و آنچه که محرک است در غذا و مصرف نوشیدنی ها، بیشتر تحریک می شوند.
میکروب ها و باکتری ها:
اشکالی که پیش می آید این است که در زخم های حادثه ای یا مکانیکی به این صورت محیط دهان به دلیل داشتن یک فلورا بالا یا میکروب های بسیار زیاد که به طور همیشگی در دهان هستند، چون دهان یک محیط باز رو به خارج است و محیط خارجی می تواند باکتری های مختلف را به آنجا ببرد.
بعضی از باکتری ها هم در محیط دهان بطور همیشگی هستند و به اصطلاح بطور اندوجنوس همیشه وجود دارند یعنی در واقع از خارج نمی آیند و در محیط دهان خودشان به صورت غیر اکتیو وجود دارند. اما زخم ها که تولید می شوند به زخم اضافه می شوند و زخم را میکروبی می کنند. حالا به لحاظ بزرگی زخم و عمق زخم ورود این میکروب ها می تواند به عمق بیشتر یا کمتری باشد که هر چه بیشتر باشد طبیعتا دوره ترمیم طولانی تر و همینطور درد طولانی تری دارد.
بنابراین این ما را سوق می دهد به سمت زخم هایی که ما به آن ها می گوییم زخم های میکروبی. اصولا زخم هایی که خودشان میکروبی هستند و دارای منشاء میکروبی هستند با این ها تفاوت دارند. زخم هایی که محصول قارچی هستند، زخم هایی که خود باکتری ها به تنهایی تولید می کنند، زخم هایی که ویروسی هستند، این ها زخم هایی هستند که خود میکروارگانیسم ها به وجود می آورند در شرایط خاص محیط دهانی و گهگاه خود این ها منشاء های در واقع سایکولوژیک یا روحی روانی دارند و مطالعات روی این افراد که تحت فشار های عصبی و شوک ها و اختلالات روانی هستند این زخم ها در آنها شایع تر است.
زخم های میکروبی هم دارای زمان هستند. معمولا بارزترین آن ها زخم های آفتی هستند که این ها زخم هایی هستند با ظاهری تقریبا سفید رنگ و معمولا به صورت گروهی اتفاق می افتند اما به صورت تنهایی یا سینگل هم در جایی رخ می دهند.
زخم های آفتی:
زخم های آفتی به طور خاص اگر واقعا از یک منشاء اورجینال و اصلی آلسر ها یا زخم های آفتوس  یا آفتی باشند، زمینه ویروسی دارند و بسیار دردناک هستند، و شخص را کاملا دچار عذاب و ناراحتی می کنند ولی دوره دارند.
دوره آن ها معمولا از حدود سه تا ده روز با یک میانگین تقریبا هفت روزه است و درمان هم به آن شکل ندارند اما استفاده از بعضی از دهان شویه ها یا بعضی از قطره های خاص که روی سطح زخم ها روزی چند بار مالیده شود و بتواند در روی زخم بماند و به وسیله بزاق احیانا پاک نشود می تواند تا حدودی کاهش درد بدهد. اما به هر حال دوره خودش را باید طی بکند که معمولا هشت تا ده روز است.
زخم های قرمز رنگ هم هستند که آن ها هم از میکروب های دیگری منشاء می گیرند و آن ها هم به فراخور نوع و دردناک بودنشان می تواند متفاوت باشد و باز آن ها هم اغلب درمان خاصی ندارند و دوره ای دارند که باید طی بشود. شبیه به زخمهای آفتی.
ضعف ایمنی بدن:
یکی دیگر از دلایل زخم ها مبحثی است به نام اتوایمیون سیستم یا سیستم ضعف ایمنی بدن در اشخاصی که به دلایل مختلف یا بیماری هایی که شامل ضعف ایمنی می شود و یا اینکه به طور کلی دارای ضعف ایمنی هستند در اندامشان به دلیل داشتن عمل های جراحی بزرگ، مشکلات شدید جسمانی این زخم ها در دهانشان به وجود می آید.
این زخم ها نه حادثه و مکانیکی هستند و  نه میکروبی هستند. اینها معروف هستند به زخم های اتوایمینیون. و معمولا درمان قطعی ندارد و این زخم ها اصولا بایستی که با روش های سیستمیک و یا از طریق دارو درمانی و یا پرتودرمانی و غیره می توان روی این ها تاثیر گذاشت اما به هر صورت درمان های خیلی مشخص و با قاعده ای ندارند. اما می توان آن را تخفیف داد.
موضوع دیگر در درد های محیط دهانی در درد های با قاعده غیر از دندان ها، موضوع بیماری های پریودنتال است. بیماری های پریودنتال یا بیماری هایی که منشاء لثه ای دارند این دردها دارای گونه های مختلفی هستند و اصولا دارای گروهی از منشاء های میکروبی هستند که طبیعتا ایجاد التهابات مختلف در لایه های مختلف لثه در مناطق مختلف به وجود می آورد.
بنابراین چون درد یکی از فیچر ها یا دلایل اصلی تشخیص التهاب است و التهاب بخشی از کلیت بیماری های لثه است، درد یکی از اتفاقاتی است که شخص تجربه می کند وقتی بیماری های لثه در واقع پیشرفته می شود. عموما بیماری های لثه در ابتدا مگر اینکه در حالت حاد باشد منطقه را دچار درد کنند ولی اگر احیانا مشکلی مثل جین جین وایتیس یا همان التهاب سطحی لثه پیشرفته شود و شخص بهداشت را رعایت نکند و عوامل محیطی برای تحریک زیاد باشند، بنابراین در واقع شخص درد را تجربه می کند.
این درد ها معمولا درد های خیلی مهلکی نیستند که غیر قابل کنترل باشند. معمولا با مسکن ها می توان این درد ها را تحت کنترل گرفت اما به هرحال طبیعت درد را در ابتدا دارند ولی وقتی زمان از آن می گذرد و بیماری های لثه به مراحل پیشرفته تر می رسد علت واقعی درد در واقع شکاف هایی است که در کنار لثه به دلیل تحلیل استخوان اطراف ریشه به وجود می آید که ما به این شکاف ها پاکت های پریودنتال می گوییم یا پریودنتال پاکت.
در عمق این پاکت ها که بعضی از آن ها می تواند تا عمق بیش از شش یا هفت میلیمتر باشد، التهاب خیلی زیاد است و میکروب های بی هوازی و میکروب هایی که در محیط بدون اکسیژن بسیار فعال تر هستند در آنجا فعالیتشان شدیدتر می شود و التهاب را بالا می برند و درد را تولید می کنند.
بنابراین یکی از اصلی ترین دلایلی که بیماری های لثه ایجاد درد می کند التهاب عمق پاکت یا شکاف های عمیق اطراف دندان است و به دلایلی هم بنا به تغییراتی که در پایه استخوانی که در بیماری های لثه بسیار در مراحل بالا شایع است به وجود می آید و حرکت این دندان در جایگاه خودش این التهاب را مرتب پیشرفته تر می کند و فعالیت میکروبی باز بالاتر می رود و محیط فراهم می شود برای افزایش التهاب بسیار بیشتر و درد با تکان خوردن آن دندان به شخص منتقل و در واقع شخص بسیار از این بابت دچار ناراحتی می شود.
بنابراین اگر لیگامنت دور ریشه که همان بخشی از فیبر های پریودنتال یا در واقع اجزا یا ساختمان های پریودنتال محسوب می شود و این عروق لیگامنت دور ریشه ورم کند التهاب شدید بوجود می آید، همین بخش هم زیر مجموعه گروه بیمای های پریودنتال یا بیماری های لثه ای است که باعث این ناراحتی می شود. مورد دیگری که در درد های با قاعده وجود دارد درد های ماسکولار یا عضلانی است.

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 600