دلایل تجمع و گرفتگی موم گوش:

بعضی از عفونت های مشخص گوش مانند گوش شناگر می تواند منجر به باریک شدن کانال خارجی گوش به دلیل التهاب شده و راه را برای تجمع موم گوش همراه کند. بیماری های پوستی مانند اگزما به ترشحات سفت شده موم و پوست خشک و پوسته پوسته شناخته می شود که هر دو می توانند منجر به تجمع بیش از حد سرومن شوند.
بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس نیز می تواند به تولید بیش از حد موم گوش منجر شود. بعضی از آسیب ها (تروما) یا گرفتگی در کانال گوش نیز می تواند باعث تولید بیش از حد سرومن شده و در نتیجه منجر به گرفتگی گوش شود. تمیز کردن غیر ضروری گوش با وارد کردن انگشتان، گوش پاک کن یا سایر ابزارهای تهاجمی در مجرای گوش شما باعث می شود موم به قسمت های عمیق تر گوش برده شده و آن را در مقابل پرده گوش قرار دهد.
با افزایش سن موم هایی که تولید می شوند خشک تر و سخت تر می باشند. بیرون کشیدن این موم ها نسبتاً سخت تر است زیرا به راحتی حرکت نمی کند و بنابراین احتمال گرفتگی بیشتر می شود. برخی از افراد مانند نژادهای شرق آسیا فرم مایع کمتری از سرومن تولید می کنند که احتمالاً لخته شده و باعث گرفتگی گوش می شوند.
بعضی از علائم و نشانه های تجمع بیش از حد موم گوش شامل:
احساس گرفتگی یا پر بودن گوش
درد گوش
وزوز یا زنگ زدن گوش
بوی بد در گوش
احساس ناراحتی داخل گوش
مشکلات شنوایی از جمله ناشنوایی موقت
خارش در گوش
ترشحات گوش
سرگیجه
چگونه گرفتگی گوش ناشی از موم گوش تشخیص داده می شود؟
برای تشخیص گرفتگی گوش متخصص گوش و حلق و بینی شما ابتدا سابقه ی بیماری شما را بررسی می کند سپس با استفاده از یک ابزار پزشکی به نام اتوسکوپ، داخل حفره گوش تان را معاینه می کند. این وسیله استوانه ای دارای یک چراغ قوه کوچک و یک لنز بزرگ نما کننده است که به پزشک کمک می کند تا داخل گوش شما را معاینه کند و علائم سرومن فشرده شده را تشخیص دهد.
در بعضی موارد میزان فشردگی آنقدر شدید است که کل کانال گوش را مسدود می کند به طوری که پزشک قادر به دیدن داخل آن نیست. یکی دیگر از روش های تشخیص تجمع و فشردگی موم گوش شامل کشیدن پینا یا بیرونی ترین قسمت قابل مشاهده گوش می باشد تا بفهمد آیا بیمار بدین شکل بهتر می شنود یا خیر.
این کار به تست بانجی معروف است. اگر بیمارهنگام کشیدن پینا یک افزایش لحظه ای در درک صدا را ثبت کند ممکن است دلیل ناشنوایی بیمار تجمع موم تشخیص داده شود. منطق این آزمایش این است که کشیدن گوش فضای مناسب برای عبور صدا از کانال گوش که با موم پوشانده شده است را ایجاد می کند. اگر هیچ گونه بهبودی در درک صدا حاصل نشد اختلال در ناشنوایی ممکن است به دلایل دیگر اتفاق افتاده باشد.
روش های پزشکی برای درمان گرفتگی به دلیل تجمع موم در گوش
روش های استاندارد برای خارج کردن موم گوش شامل:
قطره گوش:
هیدورژن پراکسید یا قطره های گوش حاوی آنزیم را می توان به صورت روزانه به مدت چندین روز برای حل شدن موم گوش فشرده شده استفاده کرد. موم سفت شده راحت تر از کانال گوش خارج می شود. برای این منظور می توانید از قطره های گوش که بدون نسخه فروخته می شود (OTC) استفاده کنید.
شستشوی گوش:
یکی دیگر از روش های رایج درمان برای از بین بردن سرومن تولید شده شستوی گوش است. همان طور که از نام او پیداست این فرایند شامل شستشوی کانال گوش شما با یک جریان کنترل شده از آب گرم برای خارج کردن و بیرون کشیدن موم اضافی است.
اگرچه شستشوی گوش را می توان با یک سرنگ فلزی نیز انجام داد اما یک دستگاه الکتریکی شستشو گزینه ای مطمئن تراز نظر پزشکی می باشد این دستگاه دارای کنترل فشار متغیر است که به شما اطمینان می دهد می توان با حداقل فشار شروع به کار کرد تا گوش داخلی شما آسیب نبیند. آبی که برای شستشوی گوش استفاده می شود باید دمای بدن شما باشد نه سرد تر نه گرم تر.
خارج کردن موم گوش با میکروساکشن:
میکروساکشن یک روش دردناک است که بیمار باید هنگام خارج شدن موم از کانال گوشش بدون حرکت بنشیند. پزشک هم چنین ممکن است از یک وسیله کوچک مانند کورت گوش یا قاشق سرومن برای خارج کردن موم های فشرده شده به صورت دستی استفاده کند. این روش ممکن است کمی پر سرو صدا باشد و شنوایی شما را به طور موقت با اختلال رو به رو سازد.
ضروری است که همیشه قبل از امتحان OTC یا خوددرمانی برای درمان فشردگی موم در گوش، با پزشک خود مشورت کنید. قسمت داخلی گوش شما بسیار حساس است و اگر عمل به درستی انجام نشود آسیب آن جبران ناپذیر خواهد بود. پزشک شما قبل از تصمیم گیری در مورد درمان مناسب با کمترین خطرات یا عوارض جانبی گوش شما را معاینه می کند تا میزان فشردگی سرومن را تعیین کند. هم چنین احتمال عفونت گوش یا لاله گوش سوراخ شده قبل از انجام هر کاری باید بررسی شود.<a href="https://www.hidoctor.ir/">&nbsp;</a>

0  |  دکتر سلام  |  بازدید: 866