ریزش مو در زنان و اثر آن بر زندگی:

ریزش مو می تواند اثر مخربی بر کیفیت زندگی زنان داشته باشد . ریزش مو در زنان اغلب توسط خانواده ، دوستان و یا حتی پزشک خانوادگی آنها جدی گرفته نمی شود . ریزش مو در زنان موجب ایجاد مشکلات روانشاختی و عاطفی فراوانی می شود و اگر این مشکلات توسط اطرافیان بیمار جدی گرفته نشود ، کاهش اعتماد به نفس ، اضطراب و افسردگی را هم به دنبال خواهد داشت . ریزش مو در زنان همانند مردان اتفاق می افتد اما در زنان ریزش به صورت کم پشت شدن در نقاط مختلف سر رخ می دهد اما الگوی زنانه ریزش مو به صورت سرتراشیده راهب (monk’s tonsure) است . بسیاری از مردم معمولاً ریزش مو را به عنوان یک مشکل زنانه تلقی نمی کنند.
پوست سر ممکن است در معاینه فیزیکی منظم که توسط پزشک خانواده یک زن انجام می گیرد ، بررسی نشود در نتیجه موضوع ریزش مو ممکن است مطرح نشود مگر اینکه زن به عنوان یک نگرانی آن رابا پزشک در میان بگذارد . بسیاری از زنان ممکن است در مورد مطرح کردن این موضوع به پزشکان شخصی خود خجالت بکشند . یک پزشک خانواده که ریزش مو را به عنوان نگرانی روانی یا عاطفی برای بیمار خود تشخیص دهد می تواند بیمارش را به یک پزشک متخصص پوست و مو برای مشاوره و تشخیص معرفی کند .صد ها نفر از زنان مبتلا به ریزش مو اخیراً در یک تحقیق پزشکی با استفاده از پرسشنامه ای معتبر مورد مصاحبه قرار گرفتند . در زیر پاسخ زنان به این پرسشنامه می آید :
از دست دادن اعتماد به نفس "من احساس می کنم دیگران به موهای من نگاه می کنند "/ "من دائماً ریزش موهایم را با دیگران مقایسه می کنم "/"من احساس می کنم به خاطر از دست دادن موهایم جذاب نیستم "
اضطراب و افسردگی "از دست دادن موهایم، نگران کننده ترین رویداد زندگی من بوده است "/"من دائماً نگران ریزش موهایم هستم "
اختلال در عملکرد اجتماعی " من به خاطر ریزش موهایم کمتر بیرون از خانه می روم"/"من احساس می کنم ریزش موهایم زندگی حرفه ای من را تحت تأثیر قرار می دهد "/"ریزش موهای من فعالیت جنسی من را محدود کرده است"
از دست دادن کنترل "من به طور دائم به دنبال مشاوره در مورد ریزش موهایم هستم"
عدم حمایت اطرافیان "دوستان و خانواده ام ، از دست دادن موهایم را جدی نمی گیرند و اهمیت آن را برای من دست کم می گیرند "
ریزش موی زنان ممکن است به عنوان یک پدیده نرمال ،نادیده گرفته شود . ریزش مو به صورت تدریجی اغلب با افزایش سن در ارتباط است . ریزش موی موقتی اغلب با بارداری همراه است . در اغلب موارد ، زنان الگوی ریزش مویی که در خانواده آن ها وجود دارد را دارند . ریزش مو در زنان هرگز نباید پدیده ای عادی در نظر گرفته شود با این حال تا زمانی که تشخیص قطعی انجام نشده باید به دنبال علت گشت ، علت هایی از ریزش مو مانند پیری-تغییرات هورمونی مرتبط با بارداری و الگو ارثی ریزش مو هستند که می توانند عادی در نظر گرفته شوند .
درمانهایی برای ریزش مو با علت طبیعی وجود دارد. سایر علت های ریزش مو در زنان به درمان پزشکی نیاز دارند که عبارتند از :
تخمدان کیستیک ، کم کاری تیروئید ، بیماری خودایمنی ، شیمی درمانی ، استرس روانی یا جسمی و کمبودهای غذایی . داروهای تجویزی شایعی که موجب ریزش مو می شوند عبارتند از بتابلاکرها، کومادین، ضدافسردگی ها و غیره . داروها ممکن است به خاطر ریزش مو نیاز به تغییر یا تنظیم دوز داشته باشند .صدمه به مو و پوست سر ناشی از بافتن مو و یا استفاده از مواد شیمیایی برای مدل دادن به مو از علل ریزش مو هستند که برای درمان نیاز به تغییر در سبک زندگی دارند . کشیدن مو از روی عادت یک بیماری به نام تریکوتیلومانیا است که می تواند باعث ریزش موی غیر معمول شود که برای درمان به مشاوره روانی نیاز دارد. اگر ریزش مو باعث مشکلات روانی یا عاطفی در یک زن شود باید توسط خانواده ، دوستان و پزشک شخصی او جدی گرفته شود .
در مشکلات عاطفی و روانی مرتبط با ریزش مو ، مراقبت های اولیه ای که پزشکان باید برای زنان تحت درمان خود به کار گیرند عبارتند از :
1- انجام معاینه پوست سر و مطرح کردن موضوع ریزش مو حتی اگر بیمار به آن اشاره ای نکند
2- اختصاص دادن زمان برای بحث در مورد احساس بیمار برای از دست دادن موهایش
3- انجام معاینات تشخیصی و آزمایشات لازم و ارجاع بیمار به یک پزشک متخصص پیوند مو برای تست های تشخیصی در صورت نیاز
4- مراجعه بیمار به پزشک متخصص پوست و مو برای گزینش درمان های موثر ، که پیوند مو یکی از گزینه هایی است که ممکن است درنظر گرفته شود .

1  |  دکتر مریم ملکی  |  بازدید: 930