گونه‌گذاری یا کاشت گونه:

با افزایش سن معمولا گونه‌های صورت تحلیل می‌روند و چهره شادابی خودش را از دست می‌دهد. از سوی دیگر حوادثی مثل تصادف یا سوختگی شدید ممکن است سبب آسیب به صورت و گونه‌ها شوند و آنها را از بین ببرند. برخی افراد هم به‌صورت ژنتیکی صورت‌هایی نحیف با گونه‌های صاف یا گونه‌هایی با کمترین میزان برجستگی را دارند. در تمام این موارد چهره‌ی فرد به‌خاطر گونه‌های صاف، مُسن و خسته به‌نظر می‌رسد. اگر شما هم ازجمله افرادی هستید که نمی‌توانید با گونه‌های آسیب‌دیده، صاف یا تحلیل‌رفته کنار بیایید، بد نیست بدانید عمل کاشت گونه می‌تواند این مشکل ظاهری را برطرف کند. در این عمل جراحی زیبایی با تغییر در ساختار میانه‌ی صورت، شاداب‌تر و جذاب‌تر از همیشه به‌نظر می‌رسید. در عمل جراحی پروتز گونه، پروتزی که ابعاد و اندازه‌های آن دقیقا محاسبه شده است در جلوی استخوان‌های گونه قرار داده می‌شود و باعث برجسته‌تر شدن و حجیم‌تر شدن گونه‌ها می‌شود.

انواع روش‌های کاشت گونه:

متداول‌ترین روش برای برجسته‌کردن گونه‌ها یا گونه‌سازی، استفاده از پروتز است که یک روش دائمی است. سایر روش‌های کاشت گونه عبارتند از:

تزریق ژل و چربی که جزو روش‌های موقت است و به «تزریق فیلر» مشهور است؛

کاشت گونه با جراحی استخوان گونه.

۱. کاشت گونه به روش فیلر یا تزریق ژل و چربی:

اگر از بیهوشی عمومی می‌ترسید یا در مورد داشتن گونه‌های دائمی هنوز به نتیجه‌ی قطعی نرسیده‌اید، بهتر است روش تزریق فیلر یا همان تزریق ژل و چربی را امتحان کنید. کاشت گونه به روش تزریق ژل و چربی یک عمل سر‌پایی است و به بیهوشی عمومی نیاز ندارد. با این‌همه از آنجایی که در روش تزریق از مواد نرم و انعطاف‌پذیر مثل چربی و ژل استفاده می‌شود، این احتمال وجود دارد که در نهایت گونه‌ها با هم تقارن کامل نداشته باشند. از سوی دیگر در روش تزریق چربی از آنجایی که این ماده از شکم یا ران فرد ساکشن و به گونه تزریق می‌شود، بعد از گذشت چند ماه دوباره جذب بدن می‌شود. ژل تزریقی برای کاشت گونه هم از هیالورونیک اسید یا مایع میان‌بافتی بدن انسان تشکیل شده است و معمولا پس از ۸ تا ۱۰ ماه کاملا جذب بدن می‌شود. علاوه بر این، همان‌طور که گفتیم ژل و چربی موقع جذب ممکن است به‌صورت غیرمتقارن جذب شوند که در این صورت برجستگی یک طرف صورت شاید زودتر از طرف دیگر کاهش یابد.

یکی دیگر از محدودیت‌های این روش، سنگین‌شدن و افتادگی پوست است که با بالا رفتن سن رخ می‌دهد. در این صورت فیلر ژل و چربی در جایی که باید باشد قرار نمی‌گیرد و حرکت می‌کند. فراموش نکنید که خطر عفونت نیز در هر دو روش تزریق ژل و چربی مطرح است.

۲. کاشت گونه به روش پروتز:

در عمل کاشت گونه به روش «پروتز» از پروتزهایی استفاده می‌شود که از بافت سخت ساخته می‌شوند و از بافت استخوان کمی نرم‌تر هستند. شکل و سایز این پروتزها به توجه به فرم و اندازه‌ی صورت از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اگر فردی فقط خواهان برجستگی گونه باشد از پروتزی که فقط این قسمت را پوشش می‌دهد استفاده می‌کند. اما اگر فرد با توجه به شرایطی که دارد نیازمند پُرشدن استخوان کف چشم و گودی پلک پایین هم باشد، شکل و اندازه‌ی پروتز انتخابی متفاوت است.

در روش کاشت گونه به روش پروتز، به فرد بیهوشی عمومی داده می‌شود و پس از آن پزشک متخصص برای قرار دادن پروتز، ناحیه‌ی داخلی گونه از بین دندان‌ها و لپ را برش می‌دهد و سپس پروتز را روی استخوان گونه قرار داده و با پیچ ثابت نگه می‌دارد. در عمل جراحی کاشت گونه به روش پروتز از بخیه‌های جذبی استفاده می‌شود و به‌دلیل ماندگاری دائمی این روش نیازی به تعویض پروتزها نیست. مگر اینکه بدن نسبت به آنها واکنش نشان دهد یا جراحی استریل نباشد و پروتز قبل از جایگذاری در محلول آنتی‌بیوتیک قرار داده نشود. در این صورت ممکن است عفونت رخ دهد و پزشک مجبور شود پروتز را خارج کند.