مراقبت از بیمار در منزل:

پیشرفت‌‌‌های درمان سرطان و تغییرات سیستم‌‌‌های مراقبت بهداشتی موجب شده تا مدت بستری در بیمارستان کوتاه‌تر گردد و از بیماران در منزل مراقبت گردد. امروزه مراقبت‌‌‌هایی که در گذشته توسط متخصصان آموزش دیدۀ بهداشتی ارائه می‌‌‌گردید به‌ طور فزاینده‌‌‌ای توسط مراقبین غیر متخصص انجام می‌‌‌گیرد. در این راهنما اطلاعات عمومی در مورد مراقبت از بیمار سرطانی در منزل ارائه شده است. اطلاعات این مقاله نمی‌‌‌تواند جایگزین مشاوره با پزشک یا پرستارتان گردد. افرادی که آگاهی کافی از وضعیت شما دارند می‌‌‌توانند اطلاعات لازم را در اختیار شما قرار دهند.

 اضطراب و ترس
اضطراب (احساس نگرانی) و ترس احساسات شایعی است که بیماران و خانواده‌‌‌ها در برخورد با سرطان تجربه می‌‌‌کنند. این احساسات جزئی از پاسخ‌‌‌های طبیعی به استرس ناشی از سرطان بوده و هنگام تشخیص سرطان بارزتر است. احساس ترس و سرطان می‌‌‌تواند ناشی از تغییرات در توانایی در ارائه وظایف خانوادگی، از دست دادن کنترل وقایع زندگی، تغییرات ظاهری، تصویر بدنی یا ناشی از شوک تشخیص سرطان باشد. این احساسات شامل عدم اطمینان به آینده و نگرانی از درد، زجر و موارد ناشناخته از بیماری است. ترس‌های ناشی از وابستگی به دیگران، تغییرات رابطه با نزدیکان و تحمیل شدن به اطرافیان موجب بروز مشکلاتی در زندگی خانوادگی می‌‌‌گردد.
 افراد خانواده نیز ممکن است احساسات مشابهی داشته باشند. زیرا آنها هم نسبت به آینده نگران بوده و یا از ابتلا کسی که دوستش دارند به سرطان خشمگین هستند. آنها ممکن است از اینکه نمی‌‌‌توانند کاری انجام دهند احساس گناه و پشیمانی کنند یا ممکن است از کارهای زیادی که باید در حال حاضر انجام دهند گیج شوند. خیلی از مراقبین در ایجاد هماهنگی بین کار، مراقبت از کودکان، مراقبت از خود و سایر مسئولیت‌‌‌ها در کنار وظایف جدید در منزل دچار مشکل می‌‌‌شوند.
گاهی فرد مبتلا به سرطان دچار درجات بالایی از اضطراب، ترس یا افسردگی شده به‌طوری‌که این وضعیت در زندگی روزمرۀ وی اختلال ایجاد می‌‌‌کند. در این شرایط کمک گرفتن از مشاور و یا درمانگر متخصص به بیمار و یا خانوادة وی کمک می‌‌‌کند.

 بیمار چه کار می‌‌‌تواند انجام دهد؟
در مورد احساسات و ترس‌‌‌های خود با اعضای خانواده‌‌‌تان صحبت کند - احساس ناراحتی و نگرانی طبیعی است.
با اعضای خانواده یا مراقبتتان در مورد روش‌های حمایت متقابل تصمیم‌‌‌گیری کنید.
هنگام احساس ترس و اضطراب خود را سرزنش نکنید. به‌جای آن در مورد احساسات، نگرانی‌‌‌ها و باورهاتان در زندگی فکر کنید و با دیگران صحبت نمايید.
تمرینات آرام‌‌‌ بخشی و تنفس عمیق را چندین بار در روز انجام دهید. (با چشمان بسته، نفس عمیق بکشید و روی یک قسمت بدن تمرکز و آن را آرام کنید. از انگشتان پا شروع کنید و به‌ تدریج تا سر پیش بروید. هنگام آرام‌ بخشی تصور کنید در یک مکان لذت‌ بخش مانند ساحل دریا هنگام غروب آفتاب یا در کوهستان زیبا هستید.)
مصرف قهوه را محدود کنید. قهوه می‌‌‌تواند علائم اضطرابی را تشدید کند.

1  |  انجمن حمایت از بیماران سرطانی نور  |  بازدید: 1130